ο Ευάγγελος έφθασε στο Μόναχο όπου έτυχε θερμής υποδοχής!( παρακαλώ το κοσκνέϊκο να λάβει γνώσι!)
aerodromio monaxou .Gianni i synantisi giannotioton sto monaxo apo deksia pros aristera kotsios baggelis grigoris mparakos topu lamprou. se stelno ta doukoumenta (αμεσότης στο ρεπορτάζ Κώτσιος Παλ.)
Νάστε καλά παιδιά..
Κώστα ευχαριστούμε για την φωτο ανταπόκριση
Γρηγόρη γείτονα ντουβρίτη , που εισι?
Μίλτο Περιμένουμε φωτο από τ΄ν Νύχτα στ΄Μπασιά ΄ν καλύβα...
........................................................................................................................
έλαβα πρίν λίγες μέρες την επιστολή, αλλά λόγω φόρτου εργασίας δεν το ανέβασα και ζητώ συγνώμη ...
Αγαπητέ Νίκο Χατζούδη
είναι τιμή στον ταπεινό καφενέ μας κάθε σκέψη που γράφεται με πολλή αγάπη, νοσταλγία ...
και την παραθέτω όπως την έλαβα..
Λήψη του αρχικού συνημμένου αρχείου
Μαραζώνουν τα χωριά μας!!!
Αν για μια στιγμή αναπολήσει κανείς τα παιδικά και μαθητικά του χρόνια,
και φέρει στον νου του το χωριό, όπου μεγάλωσε και έκανε τους πρώτους φίλους του,
τις γειτονιές τού χωριού που έσφυζαν τότε από παιδικές φωνές,
τα στενά και τους δρόμους τού χωριού όπου έπαιξε κρυφτό, τζουτζούφι και πιρπιρίτσα,
τις αυλές όπου έπαιξε τον σαλίγκαρο και την τριότα με τους συνομιλήκους του,
το κέντρο τού χωριού που έσφυζε από ζωή στους δρόμους, στα καφενεία,
θα αισθανθεί ένα σφίξιμο στην ψυχή του! Γιατί, το χωριό του, σήμερα, δεν έχει καμιά σχέση με όλα αυτά. Εικόνες διαφορετικές, που η μία ακυρώνει την άλλη.
Η κατάσταση είναι δραματική ειδικά στα ορεινά χωριά, όπως τα Γιαννωτά,
έχουν υποστεί την ξέφρενη εσωτερική ή εξωτερική μετανάστευση. Η ερημιά βασιλεύει στην κεντρική πλατεία τού χωριού.
Ένας με δυο καφενέδες επιμένουν να κρατούν
και οι λιγοστοί θαμώνες τους επιμένουν να αντιστέκονται στην επέλαση τού μαρασμού. Έφυγε ο κόσμος στις πόλεις, για να βρούνε καλλίτερη ζωή
και έμειναν στο χωριό οι λίγοι, για να "φυλάττουν Θερμοπύλες".
Είναι, κυρίως, ο κτηνοτροφικός και αγροτικός πληθυσμός που επιμένει ν' αγωνίζεται κόντρα στις καιρικές συνθήκες και στα διαρκώς αυξανόμενα έξοδα τής κτηνοτροφίας και καλλιέργειας όπου απλά παλεύει για να επιβιώσει. Ήρωας ο κτηνοτρόφος και αγρότης σήμερα στο χωριό.
Ελπίδα ταυτόχρονα , για να κρατήσουμε τις παραδόσεις, τα ήθη και τα έθιμά μας.
Ήλθε τα τελευταία χρόνια και η βίαια κατάργηση των Κοινοτήτων και η υποχρεωτική ένταξή τους στους νέους "διευρυμένους" Δήμους.
Έτσι τα χωριά υπέστησαν ένα ακόμη βαρύτατο πλήγμα,
καθώς εγκατελείφθησαν πλέον στις τύχες τους. Η ίδια η ζωή απέδειξε, ότι στους νέους "διευρυμένους" Δήμους,
το κύριο ενδιαφέρον των νέων "αρχόντων" είναι να "λουστράρουν" την έδρα τού νέου Δήμου κι ας παρουσιάζουν πολλά χωριά την εικόνα εγκαταλελειμμένου συνοικισμού. Μαραζώνουν τα χωριά, οι προοπτικές δεν φαίνονται ευοίωνες.
Μία ματιά στα Δημοτικά Σχολεία να ρίξει κάποιος , θα παγώσει η ψυχή του.
Εκεί, όπου κάποτε ο Δάσκαλος προσπαθούσε να μορφώσει
και να διαπαιδαγωγήσει τα παιδιά τού χωριού, σε αίθουσες των 30, 40, και 50 ατόμων, σήμερα συναντούμε στην καλύτερη περίπτωση μαθητικά τμήματα των 7 ατόμων
η κλειστά Σχολεία. Αυτό δεν λέγεται πρόοδος!
Γιατί, εκεί, που κάποτε τα Σχολεία είχαν στην δύναμή τους ~100 μαθητές,
σήμερα αντικρίζει κανείς Σχολεία φαντάσματα. Τα χωριά και οι κάτοικοί τους είναι ότι πολυτιμότερο διαθέτουμε
για να μπορέσουμε να κρατήσουμε τις παραδόσεις, τα ήθη και τα έθιμά μας.
Κι ας μην ρωτήσει κανείς "ποια είναι η λύση".
Σίγουρα από μόνος του κανείς δεν μπορεί να δώσει την λύση .
Η λύση θα βρεθεί, εάν το πρόβλημα αγγίξει και απασχολήσει όλους μας.
Αρκεί να θελήσουμε να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα του μαρασμού. Μην περιμένουμε τις "φανφάρες" των δήθεν "ειδημόνων" πολιτικών!
Οι λύσεις κατακτώνται! Δεν χαρίζονται!
Ο καθένας μας μπορεί να συμβάλει αναλόγως των δυνάμεων του,
με απλά πράγματα και ενέργειες,
όπως το να επισκεφτεί το χωριό του όποτε έχει την δυνατότητα
έστω και μέσο τις ιστοσελίδας αυτής, απλά για να διαβάσει τα νέα του χωριού
που τόσο όμορφα περιγράφονται στην σελίδα αυτή.
Να αναζητά την συμμετοχή του στις λίγες κοινές εκδηλώσεις
που ενίοτε γίνονται με κέφι και μεράκι από συγχωριανούς.
Να επικροτεί την κάθε ενέργεια αντί να την κριτικάρει, όσο δίκιο και να έχει,
απλά να σκεφτεί ότι κάποιος προσπάθησε με μεράκι και αγάπη.
Να επικοινωνεί και να μεταφέρει στα παιδιά του
τα παλιά έθιμα και εκδηλώσεις που γινόταν στο χωριό.
Απλά πράγματα που ο καθένας μπορεί να δώσει,
αρκεί τον λίγο χρόνο που έχει στην διάθεση του να τον μοιράζετε όποτε μπορεί
με μικρές ενέργειες στην καθημερινότητα του για το χωριό του.
